Renovatie Greune Zaol

Toen het coronavirus vorig jaar heel Nederland plat legde zag Theo Nelissen, als lid van het stichtingsbestuur, de kans om met het reeds lang geplande groot onderhoud van de zaal te beginnen. Het hele interieur moest geverfd worden en ook het cafégedeelte kon wel een ‘upgrade’ gebruiken, zodat het meer een bruin café zou worden. “De zaal is nu toch leeg en bovendien zijn veel mensen thuis, dus kunnen we dit ook zelf doen, dan hoeven we geen bedrijven in te huren,” aldus Theo.

Het team
Hij verzamelde een klein kernteam om zich heen die bereid waren heel wat uren te werken en die ook over deskundigheid en vaardigheden beschikten: Robert Crauwels, Hans Vangangelt en Laurant Bastiaans. Daarnaast zijn ook vele andere vrijwilligers een aantal dagen komen helpen. Ook architect Luc Coenegracht, indertijd als architect bij Bureau Amory ontwerper van het interieur van de zaal, werd weer bij het project betrokken. In eerste instantie om een nieuwe kleurstelling voor de zaal te kiezen, maar uiteindelijk leverde de wisselwerking tussen de architect en Theo Nelissen en zijn team een omvangrijkere verandering op dan oorspronkelijk de bedoeling was. Beide partijen zijn er achteraf heel tevreden over en prijzen elkaars inbreng.

Al die uren vrijwilligerswerk hebben uiteindelijk geresulteerd in een nieuw geschilderde zaal, een veel lichtere hal en opgeknapte toiletruimten. De houten vloer is geheel opgeschuurd en in de was gezet. Alle verlichting is vervangen door energiezuinige ledverlichting en op de vloer in de hal ligt nu vocht absorberend tapijt. Met de donker gebeitste lambrisering, krijtborden, speelse zonwering, en nieuwe zelf gefabriceerde meubelstukken heeft ook het cafégedeelte een grote metamorfose ondergaan.  Op de lange wand heeft de architect op originele wijze de relatie tussen het dorp Wolder en de stad Maastricht gevisualiseerd. Rechts een enorme foto van Wolder, gezien vanaf de Louwberg. Links een foto van het silhouet van Maastricht. Tussen de foto’s in heeft Luc Coenegracht, samen met de bouwploeg een stadspoort vormgegeven, de verbinding tussen stad en dorp. Men mag er de Tongersepoort in zien. Maar men mag die ook de Woldersepoort noemen.

Historie
Wat we tot nu toe in het verenigingsgebouw misten was aandacht voor de geschiedenis van onze club. Er hingen wel wat foto’s maar die historie mocht meer aandacht krijgen, vond Coenegracht en eigenlijk was iedereen het met hem eens. In de voormalige garderobe is daarom een plek gemaakt waar men kan terugblikken in de historie van onze vereniging en waar men bijvoorbeeld concertregistraties kan beluisteren en bekijken. In de twee kamers boven hangen volop foto’s en oorkondes aan de wanden en ook in de hal ligt verwijzing naar de clubhistorie voor de hand. 

Kom kijken
Zoals dat gaat met bouwprojecten duren deze vaak langer dan voorzien. En hier is het hele project ook nog eens gerealiseerd met vrijwilligers, waardoor men afhankelijk is van de beschikbare mankracht. Ook wisselende of nieuwe inzichten over het op te leveren resultaat speelden een rol bij de vertraging. Zo is het zeker geen uitzondering geweest dat een deel dat al helemaal was geverfd later toch nog een andere kleur moest krijgen. Of een plaat die net met veel moeite en doorgedraaide schroefjes eindelijk op zijn plaats was gebracht en even later tóch weer van de plaats moest om een elektriciteitskabel door te kunnen trekken. Maar het resultaat mag er dan ook zijn! Onze muziekanten staan te popelen om weer te repeteren in de fraai gerenoveerde zaal en wie verheugt zich niet op vele gezellige uren in het café? Heeft u het resultaat nog niet gezien, kom dan snel eens langs!